ANWB-koppel

Dan zagen we er weer een paar. Vaak mensen tussen de 50 en 60. Op de fiets, in het bos of zelfs gewoon zo in de stad: een koppel volledig in dezelfde kleding, ook nog mooi dezelfde kleur. 'Pff,' dachten wij. 'Sommige mensen vinden het blijkbaar niet erg om zo op hun partner te lijken'. Af en toe maken we er een beetje een sport van en grinniken dan als we weer zo'n matchend koppel gevonden hebben. Het idee dat mensen gewoon een winkel in kunnen lopen, twee stuks van hetzelfde pakken en dat allebei aantrekken, leek ons een absurd idee.

Tot vorige week.

Misschien komt het omdat de ANWB zo dicht in de buurt is. Of dat het spotten van de ANWB-koppels ons beinvloed heeft. Hoe dan ook: we wilden niet lang winkelen, zagen allebei een regenjas waarvan we dachten dat deze aan de eisen voldeed en kwamen erachter dat.. we dezelfde jas gepakt hadden. In dezelfde kleur.

'Helaas,' zei de mevrouw achter de kassa. 'We hebben alleen deze kleur nog in de winkel.' Wij keken elkaar aan. Was het moment dan aangebroken? Hadden we een nieuw stadium bereikt in onze relatie? Waren wij dan nu ook een ANWB-koppel? Zouden mensen in Nepal achter onze rug om grinniken en denken: 'sommige mensen vinden het blijkbaar niet erg om zo op hun partner te lijken'? 

We stonden hier wel op een kruispunt. We houden namelijk allebei niet van winkelen, Anna heeft een kortingspas van de ANWB en we hebben de juiste jas gevonden. Maar ja, kunnen we 2 weken lang zo door de bergen lopen? Wie weet zelfs langer, als het ook regent in de andere landen?

Gelukkig kwam de mevrouw achter de kassa met de oplossing: 'Ik kan ook de herenversie in het zwart bestellen?' 'Ja graag,' zeiden we allebei tegelijk. Wat een opluchting.